Este portal emprega cookies propias ou de terceiros con fins analíticos, así como ligazóns a portais de terceiros para poder compartir contido nas redes sociais. Pode obter máis información na <a href="https://pro-assets-usc.azureedge.net/gl/aviso-legal">política de cookies</a>.
    Facultade de Bioloxía

    Traballos presentados

    Relación da densidade da cigala (Nephrops norvegicus) coas características dos sedimentos na plataforma continental galega
    Autoría
    M.B.G.
    Máster Universitario en Bioloxía Mariña
    Data da defensa
    25.02.2025 10:00
    Resumo
    A cigala, Nephrops norvegicus (Linnaeus, 1758) é unha especie de gran interese comercial con unha larga tradición de explotación nas augas galegas que experimentou un gran declive nas últimas décadas. Estes organismos teñen unha capacidade de desprazamento moi limitada, habitando en tobeiras escavadas no sedimento, e sendo a natureza deste un dos parámetros que determinan a súa presencia ao condicionar a construción destas estruturas. O seguinte traballo busca analizar a relación entre a densidade da poboación de cigala en Galicia (subdividida en dous seccións (norte e sur) diferenciadas por o paralelo 43 norte), o porcentaxe da fracción fina de sedimento (mostrada mediante dous métodos: colector e draga) e outros parámetros abióticos. Constatouse que a presenza e abundancia da cigala no norte e sur está condicionada por o porcentaxe de limo e arxila. Ademais, observouse que existe unha relación tipo “domo” entre a abundancia de cigalas e o porcentaxe da fracción fina na zoa norte mostrada por colector, mestras que na zoa sur esta relación é menos evidente. A maiores, observouse unha relación no lineal coa profundidade e un acusado descenso na abundancia da cigala ao longo do tempo.
    Dirección
    DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
    Otero Villar, Jaime Cotitoría
    González Herraiz, Isabel Cotitoría
    Tribunal
    BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
    BALBOA MENDEZ, SABELA (Secretario/a)
    Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
    Abundancia e diversidade de especies demersais na costa noroeste galega (2017-2022)
    Autoría
    R.S.A.
    Máster Universitario en Bioloxía Mariña
    Data da defensa
    25.02.2025 10:00
    Resumo
    Neste estudo analizaron os patróns de abundancia e diversidade da comunidade de especies demersais na costa noroeste de Galicia, e relacionáronse cos factores ambientais, temporais e espaciais. Empregáronse datos das Campañas Centinela de Cigala realizadas entre 2017 e 2022, abarcando un rango batimétrico entre 111 e 530 m. Os análise de abundancia realizáronse para toda a comunidade e, por separado, para cada un dos grupos taxonómicos descritos: osteíctios, condrictios, crustáceos, cefalópodos, equinodermos e “outros”. Todos os grupos mostraron unha relación significativa coa profundidade, pero non houbo efecto para toda a comunidade no seu conxunto. Ao longo da serie temporal, detectouse un incremento significativo na abundancia xeral e por grupos, pero cómpre ter en conta algunhas limitacións metodolóxicas á hora de interpretar os resultados. A zona de pesca El Fondón e o norte do cabo Fisterra rexistraron os puntos de maior diversidade no noso estudo, sendo esta última, unha área caracterizada pola presenza de fortes afloramentos que provocan unha alta produtividade primaria.
    Dirección
    DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
    Otero Villar, Jaime Cotitoría
    González Herraiz, Isabel Cotitoría
    Tribunal
    BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
    BALBOA MENDEZ, SABELA (Secretario/a)
    Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
    Aproximación ao estudo dos otolitos en Danio rerio
    Autoría
    T.M.C.
    Máster Universitario en Bioloxía Mariña
    Data da defensa
    25.02.2025 10:00
    Resumo
    Determinar a idade dos peixes nos medios naturais é fundamental para comprender a súa bioloxía e a ecoloxía e os otolitos, ao rexistrar aneis de crecemento, representan unha ferramenta valiosa neste proceso. Non obstante, a súa fiabilidade debe ser validada en cada especie. Este estudo analiza o uso de otolitos como método de estimación da idade en peixe cebra (Danio rerio) e a súa relación co crecemento real do organismo. O peixe cebra ten tres pares de otolitos (lapillus, asteriscus e sagitta), pero debido á fraxilidade da sagitta, a análise centrouse nos dous primeiros. Os resultados mostran que o lapillus é o otolito máis axeitado para a estimación da idade, xa que o seu número de aneis é correlaciona mellor coa idade real do peixe (R2 lapillus = 0,6909 vs.R2asteriscus = 0,6481). Sen Porén, os modelos de crecemento xerados mostran que o lapillus, aínda que prevé a lonxitude máxima máis precisa (L&#8734; = 2,87 cm fronte a 2,96 cm do modelo real), sobreestima a taxa de crecemento (k = 8,46 anos fronte a 2,03 anos no modelo real), indicando que medra máis rápido en proporción ao peixe. Por outra banda, o asterisco prevé unha taxa de crecemento máis próximo ao real (k = 2,79 anos), pero sobreestima a duración máxima esperado (L&#8734; = 3,95 cm vs. 2,96 cm do modelo real). Isto suxire que o asterisco óptimo para predicir a idade, non reflicte con precisión o tamaño final do organismo. Dado o número de peixes empregados, 18, estes datos e a fiabilidade dos modelos obtidos poderían mellorar aumentando o tamaño da mostra, incluíndo peixes máis vellos e optimizando o técnicas de visualización de anel. Neste sentido, realizáronse experimentos con colorantes como o vermello de alizarina (ARS) e tetraciclina (TC-H) que se incorporan ao otolito durante o seu crecemento. Os resultados obtidos tamén foron insuficientes, polo que foi necesario un mellor axuste concentracións utilizadas. En conxunto, os resultados indican que o crecemento da os otolitos en peixe cebra seguen un patrón alométrico e suxiren que a periodicidade de A formación do anel cambia coa idade: en individuos novos (menos de 94 días) o Os aneis aparecen case a diario, mentres que nos adultos (máis de 371 días) fórmanse cada 2-3 días, o que podería estar afectando á exactitude das estimacións. En conclusión, aínda que o lapillus parece ser o mellor indicador de idade no peixe cebra, O seu uso aínda require axustes para mellorar a precisión. As investigacións futuras deberían céntrase en optimizar a lectura de anel e perfeccionar os modelos de crecemento para lograr estimacións máis fiables.
    Dirección
    DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
    Rey Sanz, Javier Cotitoría
    Marí Beffa, Manuel Cotitoría
    Tribunal
    BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
    BALBOA MENDEZ, SABELA (Secretario/a)
    Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
    Baixo a calor: impacto do estrés climático e da fragmentación do hábitat nos ecosistemas bentónicos mariños
    Autoría
    M.R.G.
    Máster Universitario en Bioloxía Mariña
    Data da defensa
    25.02.2025 10:00
    Resumo
    As ondas de calor mariñas (MHWs) inducidas polo cambio climático e a fragmentación do hábitat son cada vez máis recoñecidas como factores clave nos cambios ecolóxicos dos ecosistemas bentónicos mariños. Este estudo investiga os efectos individuais e interactivos das MHWs e da fragmentación do hábitat na dinámica das comunidades, no potencial de recuperación e na vulnerabilidade ás invasións biolóxicas. Empregando Sistemas Autónomos de Monitorización de Arrecifes (ARMS), recolléronse mostras bentónicas no Faro de las Puercas (Golfo de Cádiz) para establecer as condicións de referencia. Posteriormente, as comunidades sintéticas foron expostas a experimentos controlados en mesocosmos que simularon escenarios moderados (24C) e extremos (28C) de MHW en combinación con tratamentos de fragmentación do hábitat. Finalmente, as comunidades non fragmentadas foron situadas nunha contorna de mariña para avaliar a recuperación posterior á perturbación en condicións naturais. Os resultados da fase de mesocosmos revelaron que as MHWs e a fragmentación influíron significativamente na composición da comunidade bentónica, pero non tiveron un efecto significativo na riqueza de especies nin nos índices de diversidade. A fragmentación modificou a distribución das especies, aumentando a heteroxeneidade da comunidade sen reducir necesariamente a biodiversidade. Non se observou unha interacción sinerxética clara entre as MHWs e a fragmentación, o que suxire que estes factores de estrés actúan de forma independente. Na fase experimental na mariña, detectouse o recrutamento de cinco novas especies, incluíndo Bugula neritina (Linnaeus, 1758) e Clavelina cf. oblonga Herdman, 1880. En xeral, os achados subliñan que, aínda que as MHWs alteran a composición das especies e a fragmentación do hábitat modifica a heteroxeneidade estrutural, o seu impacto combinado non agrava estes efectos. A ausencia de interaccións significativas entre estes factores de estrés suxire que as respostas da comunidade poden estar mediadas polas tolerancias específicas das especies en lugar de efectos puramente aditivos ou sinerxéticos.
    Dirección
    DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
    Gestoso García, Ignacio José Cotitoría
    Carmona Barnosi, Leila María Cotitoría
    Tribunal
    BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
    BALBOA MENDEZ, SABELA (Secretario/a)
    Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)