APPI: Fotoionización a Presión Atmosférica

• 1
• 2

Pechar

A Fotoionización a Presión Atmosférica (APPI) é unha técnica de ionización en fase gasosa, no que o solvente que contén o analito en forma de pequenas gotas precisa ser evaporado (entre 300 e 470ºC) antes do proceso de ionización. Despois do vaporizador temos unha lámpada UV de kriptón, que actúa como fonte de luz emitindo fotóns; cunhas liñas de excitación de 10.0 e 10.6 eV.

Estes fotóns non teñen a enerxía suficiente para ionizar moléculas de fondo como osíxeno, nitróxeno ou solventes habituais empregados en HPLC/UHPLC. O proceso de ionización é controlado pola enerxía dos fotóns incidentes (hν) e a Enerxía de Ionización do analito, de aí o nome da técnica.

O mecanismo de APPI, en modo positivo, pode ser de dúas formas:

• APPI Directo: ten lugar cando a enerxía dos fotóns incidentes é maior que a enerxía de ionización do analito (A), facendo posible a fotoexcitación directa.

A + hv → A*

A* → A⁺ + e^-

A mesma ionización tamén é posible coa presenza de moléculas de solvente (M) mediante unha extracción de protón.

A* + M⁺ → [M – H]* + [A + H]⁺

A técnica APPI non está restrinxida ó modo de ionización positivo; xa que os ións negativos poden ser producidos a través da transferencia de carga en reaccións de ións secundarios.

• APPI con dopante: Pódese empregar un dopante (tolueno, benceno, acetona...) cuxa enerxía de ionización é menor que a enerxía dos fotóns incidentes, xerando D⁺. Desta maneira, os analitos son ionizados por transferencia de protón ou electrón.

D + hv → D⁺ + e^-

D⁺ + A → D + A⁺

En presenza de disolventes próticos, o dopante frecuentemente produce ións [A+H]⁺, sendo estes principalmente predominantes.

A + D ⁺ → [D – H] + [A + H]⁺

Como ESI e APCI, é compatible con técnicas de separación LC; tamén de producir pouca fragmentación.  Ademais ten a vantaxe de ter unha susceptibilidade relativamente baixa á supresión de ións e ó efecto matriz.

Aplicacións: moléculas non polares, estables térmicamente, con grupos que absorben os fotóns UV (cromóforos ou compostos aromáticos), moléculas que contén aneis bencénicos ou dobres enlaces conxugados.

Exemplos: hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAH´s).