Lingüística francesa 1

-Reflexionar sobre os instrumentos e a metodoloxía necesarios para abordar o estudo da linguaxe de forma científica, para o que se tomará como punto de referencia a lingua francesa.

-Proporcionarlle ao alumno unha visión das correntes teóricas máis relevantes no ámbito da lingüística francófona contemporánea e os instrumentos necesarios para que saiba aplicar as nocións estudiadas a análise de diferentes aspectos da lingua e das súas realizacións discursivas.

1. Lingüística lingua e linguaxe. Comunicación verbal e non verbal. Semioloxía e lingüística. As perturbacións na comunicación. Lingüística, gramática e dicionarios.

2. Herencias das grandes corrientes da lingüística do século XX. A lingüística científica e a lingüística popular ou profana. Prácticas espontáneas : descriptivistas, prescriptivistas ou puristas e intervencionistas. A relación entre ética e linguaxe.

3. Lingua e discurso. Discurso, enunciado e texto. Leis do discurso e máximas conversacionais. Os xéneros do discurso.

4. Enunciación e subxectividade. A construción do punto de vista. A noción de situación. A deixis enunciativa. Dialoxismo e polifonía.

Libros:
Baylon, Chr. et Mignot, X. (1991), La Communication, Paris, Nathan.
Baylon, Chr. et Fabre, P. (2001), Initiation à la linguistique, Paris, Nathan, 2e éd.
Charaudeau, P. (1992), Grammaire du sens et de l'expression, Paris, Hachette.
Fuchs, C. et Le Goffic, P. (1992), Les Linguistiques contemporaines, Paris, Hachette
Garric, N. (2001), Introduction à la linguistique, Paris, Hachette.
Gary-Prieur, M.N. (1985), De la grammaire à la linguistique, Paris, A. Colin.
Gary-Prieur, M.N. (1999), Les Termes clés de la linguistique, Paris, Seuil.
Groussier, M.L. et Rivière, N. (1996), Les Mots de la linguistique, Paris, Ophrys.
Guelpa, P. (1997), Introduction à l’analyse linguistique, Paris, Armand Colin.
Kerbrat-Orechioni, C. (1980), L'énonciation. De la subjectivité dans le langage, Paris, A. Colin.
Lerot, J. (1993), Précis de linguistique générale, Paris, Minuit.
Maingueneau, D. (1996), Aborder la linguistique, Paris, Seuil.
Maingueneau, D. (1998), Analyser les textes de communication, Paris, Dunod.
Martinet, A. (1960), Eléments de linguistique générale, Paris, A. Colin.
Moeschler, J. et Auchlin, A. (1997), Introduction à la linguistique contemporaine, Paris, A. Colin.
Neveu, F. (2000), Lexique des notions linguistiques, Paris, Nathan.
Paveau, M.A. et Sarfati. G. (2003), Les Grandes Théories de la linguistique, Paris, A. Colin.
Paveau, M.A. (2013), Langage et morale. Une éthique des vertus discursives, Limoges, Lambert-Lucas.
Perret, M. (1994), L'Énonciation en grammaire de texte, Paris, Nathan.
Petiot, G. (2000), Grammaire et linguistique, Paris, Armand Colin.
Saussure, F. de (1995[1916]), Cours de linguistique générale, éd. de Tullio de Mauro, Paris, Payot.
Schott-Bourget, V. (1994), Approches de la linguistique, Paris, PUF.
Siouffi, G. et Van Raemdonck, D. (1999), 100 fiches pour comprendre la linguistique, Paris, Bréal.

Dicionarios:

Charaudeau, P et Maingueneau, D. (dir.) (2002), Dictionnaire d’analyse du discours, Paris, Seuil.
Détrie C., Siblot P. et Verine B. (2001), Termes et concepts pour l’analyse du discours. Une approche praxématique, Paris, H. Champion.
Dubois, J. et al. (1994), Dictionnaire de linguistique et des sciences du langage, Paris, Larousse.
Ducrot, O. et Schaeffer, J.M. (1995), Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage, Paris, Seuil.
Mounin, G. (1974), Dictionnaire de linguistique, Paris, PUF.
Neveu, F. (2004), Dictionnaire des sciences du langage, Paris, A. Colin.

-Coñecer teorías lingüísticas e corrientes metodolóxicas fundamentais no ámbito da lingüística francófona contemporánea.
-Adquirir una perspectiva crítica sobre a forma de abordar a lingua por cada modelo.
-Manexar e saber aplicar os conceptos traballados a análise de diferentes aspectos da lingua e das súas realizacións discursivas.

A materia consiste no estudio e a aplicación dos principios teóricos máis importantes da lingüística contemporánea á análise do sistema do francés e as súas realizacións discursivas.

O desenrolo do programa faráse alternando as sesións teóricas (1h30) coas prácticas (1h30). As explicacións teóricas completanse co estudio de casos concretos, a análise e os comentarios de textos e de lecturas propostas polo profesor.

Hai material didáctico ao dispor dos estudiantes no campus virtual: http://www.usc.es/campusvirtual/

Ademáis, cada alumno ten que realizar unha recensión de un artículo ou capítulo de libro sobre un tema específico proposto polo profesor. Consistirá en unha exposición oral diante da clase (15 minutos).

Convocatoria de maio:

É imprescindible obter una nota mínima de 4/10 en cada parte para o cálculo da media.

A nota será o resultado da participación activa na clase e da calidade das actividades realizadas ao longo do semestre:: exercicios, comentarios, reseñas de lecturas et exposicións orais (40%) e do exame escrito (60%).
Na proba escrita trátase de comprobar os coñecementos teóricos adquiridos e a capacidade para aplicalos a casos prácticos análogos aos presentados na clase.

Convocatoria de xullo:

O alumno deberá facer unha proba escrita e/ou oral teórico-práctica sobre o temario abordado no programa (100%).

Dispensa de asistencia a clase e casos de segunda matrícula
As persoas afectadas deberán consultar coa profesora responsable as condicións para a súa avaliación


Para os casos de realización fraudulenta de exercicios ou probas será de aplicación o recollido na Normativa de avaliación do rendemento académico dos estudantes e de revisión de cualificacións.

As 3 horas de clase semanais deben completarse con outras 6 horas de traballo persoal.

- Asistir á clase regularmente.
- Revisar día a día a teoría e facer os exercicios propostos.
- Facer as consultas necesarias ao profesor para aclarar dúbidas.

Aprobar a asignatura conleva acadar un nivel de francés C1.
As clases impártense en francés.