Tecnoloxías de xestión emocional da política

Nos últimos anos, a Ciencia Política abandonou a vella dicotomía entre razón e emoción, coa firme convicción de que as emocións inflúen nos nosos xuízos e guían a formulación das nosas preferencias máis básicas, tamén no ámbito político. Esta materia estuda a xestión das emocións políticas a partir de varias ideas. En primeiro lugar, as emocións inflúen directamente na toma de decisións dos cidadáns, xa sexa no exercicio do dereito a voto ou nas distintas formas de participación política. Neste sentido, enténdese que non só hai un condicionamento político derivado do feito cognitivo, senón tamén do efecto emocional; en segundo lugar, o cultivo de emocións por parte dos candidatos pretende converter as emocións en feitos sociais, é dicir, compartidos e, polo tanto, públicos; Igualmente se traballa con enquisas e software que permiten medir as emocións dos cidadáns, na súa dimensión expresada ou latente.

- O papel das emocións na construción de procesos políticos
- Psicoloxía, Psicoloxía Experimental e Psicoloxía da Linguaxe
- Aproximación psicosocial ao estudo das emocións
- Definición, compoñentes e funcións das emocións
- Perspectivas psicolóxicas das emocións
o As categorías básicas
o A perspectiva dimensional: os conceptos de valencia e arousal
- O léxico emocional: palabras que denotan emocións e palabras con connotación emocional
- O procesamento de palabras emocionais: efectos condutuais e correlatos neurais
- Corpus e instrumentos de palabras emocionais en castelán
o A adaptación española do ANEW
o A base EmoPro
o A ferramenta emoFinder
- Efectos da emocionalidade das palabras en tarefas gramaticais
- Emocións e liderado
- Emocións e identificación partidista

Abelson, Robert; Kinder, Donald; Peters, Mark y Fiske, Susan (1982). Affective and Semantic Components in Political Person Perception. Journal of Personality and Social Psychology, 42:619-30.
Arias Maldonado, Manuel (2016). La democracia sentimental. Política y emociones en el siglo XXI. Madrid: Página Indómita.
Brader, Ted (2006). Campaigning for Hearts and Minds: How Emotional Appeals in Political Ads Work. Chicago: University of Chicago Press.
Bodei, Remo (1995). Geometría de las pasiones. Miedo, esperanza y felicidad: filosofía y uso político. Barcelona: El Aleph.
Clarke, Simon; Hoggett, Paul y Thompson, Simon (2006). Emotion, Politics and Society. Basignstone: Palgrave Macmillan.
Dixon, Thomas (2006). From Passions to Emotions. The Creation of a Secular Psychological Category. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press.
Elster, Jon (1999). Strong Feelings. Cambridge: MIT.
Fraga, I., Guasch, M., Haro, J., Padrón, I., y Ferré, P. (2018). EmoFinder: The meeting point for Spanish emotional words. Behavior Research Methods, 50, 84-93.
Fraga, I., Piñeiro, A., Acuña-Fariña, C., Redondo, J., & García-Orza, J. (2012). Emotional nouns affect attachment decisions in sentence completion tasks. The Quarterly Journal of Experimental Psychology, 65, 1740-1759
Hatfield, Elaine J.; Cacioppo, John T. y Rapson, Richard L. (1994). Emotional Contagion. New York: Cambridge University Press.
Hinojosa, J. A., Moreno, E. M., & Ferré, P. (2020). Affective neurolinguistics: towards a framework for reconciling language and emotion. Language, Cognition and Neuroscience, 35:7, 813-839.
Hoggett, Paul (2016). Politics, Identity and Emotion. US: Routledge.
Jaráiz, Erika; Lagares, Nieves y Pereira, María (2020a) “Emociones y decisión de voto. Los componentes de voto en las elecciones generales de 2016 en España” Revista Española de Investigaciones Sociológicas (REIS), 170: 95-116.
Jaráiz, Erika; Pereira, María y Rivera, José Manuel (2020b). “Un análisis emocional de las respuestas de los electores a la comunicación online de los candidatos en campaña. Análisis comparado de las elecciones generales de 2019 en Bolivia y España”. Journal of Iberian and Latin American Research. En prensa.
Lau, Richard R. y Redlawsk, David P. (2006). How voters decide: Information processing during election campaigns. New York: Cambridge University Press.
Lazarus, Richard. S. (1991). Emotion and Adaptation. New York: Oxford University Press.
Máiz, Ramón (2010). “La hazaña de la razón: la exclusión fundacional de las emociones en la teoría política moderna”. Revista de Estudios Políticos (nueva época), 149: 11-45.
Marcus, G. E., Sullivan, J. L., Theiss‐Morse, E., & Stevens, D. (2005). The emotional foundation of political cognition: The impact of extrinsic anxiety on the formation of political tolerance judgments. Political Psychology, 26(6), 949-963.
Marcus, George E.; Neuman, Russell W. y MacKuen, Michael B. (2000). Affective Intelligence and Political Judgment. Chicago: University of Chicago Press.
Marcus, George E. (2002). The Sentimental Citizen: Emotion in Democratic Politics. University Park, PA: Pennsylvania State University Press.
Marcus, George E.; Valentino, Nicholas A.; Vasilopoulos, Pavlos y Foucault, Martial (2019). “Applying the Theory of Affective Intelligence to Support for Authoritarian Policies and Parties”. Advances in Political Psychology, 40, Suppl. 1.
Neuman, W. Russell, Marcus, George E., Crigler, Ann N. y Mackuen, Michael (2007). The Affect Effect. Dynamics of emotion in political thinking and behavior. Chicago: Chicago University Press.
Pérez-Sánchez, M.A., Stadthagen-Gonzalez, H., Guasch, M., Hinojosa, J.A., Fraga, I., Marín, J., Ferré, P. (2021). EmoPro – Emotional Prototypicality for 1,286 Spanish Words: Relationships with Affective and Psycholinguistic Variables. Behavior Research Methods.
Plutchik, Robert y Conte, Hope R. (1997). Circumplex Models of Personality and Emotions. Washington, DC: American Psychological Association.
Ponte, D. & Fraga, I. (1995). Emoción. En Latorre Postigo (ed.), Ciencias Psicosociales Aplicadas I. Madrid: Síntesis.
Ragsdale, Lyn (1991). “Strong feelings: Emotional responses to presidents”. Political Behavior, 13(1), 33–65.
Redlawsk, David P. (2006). Feeling Politics. Emotion in Political Information Processing, New York: Palgrave Macmillan.
Redondo, J., Fraga, I., Padrón, I., Comesaña, M. (2007). The Spanish adaptation of ANEW (Affective norms for English words). Behavior Research Methods, 39, 600-605.
Redondo, J., Fraga, I., Comesaña, M., Perea, M. (2005). Estudio normativo del valor afectivo de 478 palabras españolas. Psicológica, 26, 317-326.
Russell, James A. (1980). “A circumplex model of affect”. Journal of Personality and Social Psichology. Vol.39 (6): 1161-1178.
Vasilopoulos, Palov; Marcus, George E.; Valentino, Nicholas A.y Foucault, Martial (2018). “Fear, anger, and voting for the far right: Evidence from the November 13, 2015 Paris terror attacks”. Political Psychology, Vol 0 (0): 1-26.

Entre as competencias a desenvolver na materia distínguense: as xerais, as transversais e as específicas:
Competencias xerais:
CG1. Dominar as tecnoloxías e técnicas que lle permitan obter información e analizar situacións, avaliar a súa relevancia e dispoñer dos recursos para facerlles fronte.
CG2. Tratar situacións complexas, críticas e impredicibles de forma sistemática e creativa, con xuízo crítico, con información incompleta, asumindo riscos, tomando decisións e comunicándoas a calquera tipo de audiencia.
CG3. Desempeñar diferentes roles dentro dun equipo.
CG4. Recoñecer a necesidade do cambio e ter a habilidade necesaria para xestionalo.
CG5. Actuar de forma autónoma nun marco de liberdade responsable.
CG6. Achegar valor á organización mediante a súa creatividade e participación.
CG8. Xestionar a influencia dos cambios técnicos e tecnolóxicos derivados da expansión dos medios de comunicación dixitais.

Competencias transversais:
CT2. Capacidade analítica e de síntese.
CT3. Capacidade para a aprendizaxe e a integración no traballo en equipos multidisciplinares, a cooperación e o compañeirismo,
CT4. Habilidade para o manexo de Tecnoloxías da Información e a Comunicación (TIC).
CT5. Capacidade de xestión de información, resolución de problemas e toma de decisións.

Competencias específicas
CE1. Capacidade de xestionar o márketing político de organizacións e institucións, e de executar campañas de comunicación política.
CE4. Capacidade para utilizar as tecnoloxías máis avanzadas na xestión do márketing, a comunicación e a consultoría política orientada aos gobernos e ás campañas na contorna dixital desde unha perspectiva estratéxica, así como para deseñar proxectos de márketing viral, interactivo, SEM-SEO, etc…
CE6. Capacidade para utilizar tecnoloxías, métodos e técnicas avanzadas de investigación social e política no ámbito do márketing e a comunicación políticos, en organizacións públicas e privadas.
CE9. Capacidade de deseñar e xestionar o márketing, a consultoría e a comunicación en situacións de crises a nivel estratéxico, operativo e táctico.
CE11. Capacidade de entender, pensar e desenvolver a comunicación ca cidadanía en liña, así como de analizar as repercusións sociais e políticas do seu impacto.
CE14. Capacidade para elaborar presentacións de alto nivel como parte do asesoramento proporcionado polo consultor político.
CE15. Capacidade para desenvolver técnicas de segmentación superreducida (microtargeting) no ámbito do márketing político e a comunicación.
CE16. Capacidade para manexar as novas contornas dixitais e as súas posibilidades para a formación de candidatos, o deseño de campañas e a construción do produto político.
CE17. Capacidade para desenvolver novos modelos de análise política, baseados na importancia do compoñente emocional a través de diversas técnicas de investigación.

Combinaranse diferentes metodoloxías docentes nas clases presenciais, por una banda a explicación maxistral, durante a que se desenvolverá o contido da guía docente de forma teórica, combinadoa coa lectura e análise de textos especializados, e a realización de exercizos prácticos de carácter interactivo. A docente poderá solicitar ao alumnado a realización de tarefas e traballos individuais ou en grupo.

Realización de traballos indiviuais ou en grupo (ata o 90%). Non se aceptarán para a súa avaliación traballos entregados fora do prazo establecido.
Participación activa en clase (ata o 10%)
Para os casos de realización fraudulenta de exercicios ou probas será de aplicación o recollido na “Normativa de avaliación do rendemento académico dos estudantes e de revisión de cualificacións”.

TRABALLO PRESENCIAL NA AULA:
- Clases expositivas: 9 h.
- Clases interactivas: 12 h.
- Titorías: 2,5 h.

TRABALLO PERSOAL DO ALUMNADO
- Estudo individual: 25 h.
- Preparación de traballos e exposicións en grupo: 12,5 h.
- Realización de traballos individuais: 12,5 h.
- Outras tarefas: 1 h.

Respecto ao estudo da materia recomendase a lectura dos materiais proporcionados e a participación activa en clase.