Análise Estrutural

Unha vez cursado Análise Estrutural espérase que o alumnado sexa capaz de:

- Coñecer os fundamentos a nivel práctico das técnicas espectroscópicas e espectrométricas mais importantes (RMN, EM, UV, IR, etc.) e o seu potencial de utilización para o análisis de estruturas químicas.

-Predecir as propiedades espectroscópicas mais importantes dunha sustancia química.

-Elucidar estructuras moleculares en base ao análisis das sus propiedades espectroscópicas e espectrométricas.

1- Introdución ás técnicas de determinación estructural (Espectroscopía ultavioleta, Dicroismo circular, Espectroscopía infrarroja, Resonancia Magnética Nuclear mono e bidimensional, Espectrometría de masas, Difracción de Raios X).

2- Espectroscopia vibracional: IR e Raman.

3- Aplicación da espectroscopia vibracional á determinación de estruturas de compostos químicos.

4- RMN de protón: Fundamentos. Instrumentación. Desprazamento químico. Acoplamiento espín-espín. Desacoplamiento homonuclear e NOE. Exercicios prácticos.

5- RMN de Carbono-13: Acoplamiento heteronuclear. Desacoplamiento de banda ancha. Desprazamentos químicos de C-13. Determinación de multiplicidades: experimentos DEPT. Exercicios prácticos.

6- Espectrometría de masas: Principios básicos. Mecanismos de fragmentación. Exercicios prácticos.

Bibliografía Básica:

VOLLHARDT, K. P. C.; SCHORE, N. E. Química orgánica: estructura y función. Barcelona: Omega, 2008.
WADE, L. G. Química orgánica. Madrid: Pearson Educación, 2004.
HESSE, M.; MEIER, H.; ZEEH, B. Métodos espectroscópicos en química orgánica. 2a ed. Madrid: Síntesis, 2005.
EBSWORTH, E. A. V.; RANKIN, D. W. H.; CRADOCK, S. Structural methods in inorganic chemistry. Oxford - Boston: Blackwell Scientific Publications, 1987.

Bibliografía complementaria:
PRETSCH, E.; BÜHLMANN, P.; AFFOLTER, C. Determinación estructural de compuestos orgánicos. Barcelona: Elsevier, 2004.
PEDRO LLINARES, J. R.; BLAY LLINARES, G. 200 problemas de determinación estructural de compuestos orgánicos. Madrid: Visión Libros, 2010.
CARTER, R. L. Molecular symmetry and group theory. New York: John Wiley & Sons, Ltd, 1997.
COTTON, F. A. La teoría de grupos aplicada a la química. México, D.F.: Limusa, 1977.

COMPETENCIAS XERAIS:
CG2 - Que sexan capaces de reunir e interpretar datos, información e resultados relevantes, obter conclusións e emitir informes razoados en problemas científicos, tecnolóxicos ou doutros ámbitos que requiran o uso de coñecementos da Química.
CG3 - Que poidan aplicar tanto os coñecementos teóricos-prácticos adquiridos como a capacidade de análise e de abstracción na definición e formulación de problemas e na procura das súas solucións tanto en contextos académicos como profesionais.
CG4 - Que teñan capacidade de comunicar, tanto por escrito como de forma oral, coñecementos, procedementos, resultados e ideas en Química tanto a un público especializado como non especializado.
CG5 - Que sexan capaces de estudar e aprender de forma autónoma, con organización de tempo e recursos novos coñecementos e técnicas en calquera disciplina científica ou tecnolóxica.
CB1 - Que os estudantes demostren posuír e comprender coñecementos nun área de estudo que parte da base da educación secundaria xeral, e adóitase atopar a un nivel que, aínda que se apoia en libros de texto avanzados, inclúe tamén algúns aspectos que implican coñecementos procedentes da vangarda do seu campo de estudo

COMPETENCIAS ESPECÍFICAS:
CE15 - Ser capaz de recoñecer e analizar novos problemas e planear estratexias para solucionalos

COMPETENCIAS TRANSVERSALES:
CT9 - Desenvolver habilidades nas relacións interpersonales.
CT10 - Adquirir razonamento crítico.
CT6 - Realizar traballo en equipo

A avaliación das competencias adquiridas na asignatura realizase a través das siguientes vías:
No examen final: CG2, CG3, CG4, CG5, CB1, CE15 y CT10
Nas clases de tutoría: CG5, CT9 y CT6
Nas clases de seminarios: : CG2, CG3, CG4, CG5, CB1, CE15 CT9, CT10 y CT6.

1. Clases expositivas nas que o profesor explicará os contidos da asignatura, incluíndo orientacións para o uso da bibliografía e para a resolución de problemas.

2. Clases interactivas (seminarios e tutorías): resolveranse boletins de exercicios e cuestionarios, fundamentalmente mediante a participación activa dos alumnos.
Habitualmente, os enunciados dos problemas estarán a disposición dos alumnos no aula virtual con suficiente antelación. Os alumnos deberán intentar resolvelos de forma autónoma, para posteriormente expoñer as súas solucións nos seminarios. As solucións serán analizadas entre todos, encargándose o profesor de resolver as dúbidas e dificultades que se susciten.
Ocasionalmente, nos seminarios tamén se propoñerán exercicios breves para resolver no momento. Estes exercicios servirán para focalizar os temas discutidos e tamén se utilizarán para levar a cabo a avaliación continua.

3. Tutorías grupales. Ao longo do curso están programadas tutorías que servirán para resolver dúbidas e/ou problemas individualmente ou en grupo. Os alumnos deberán participar activamente.

4. Tutorías personalizadas. Os estudantes poderán solicitar tutorías para resolver as súas dúbidas.

5. Plataforma Digital (Moodle). Manterase activa un aula virtual na que o profesorado proporcionará a información necesaria para os estudantes (arquivos de diapositivas, resumos de temas, boletines de problemas, cuestionarios en liña, noticias, anuncios, etc.).
Esta plataforma tamén dispón de foros de discusión e correo interno para facilitar a comunicación entre profesores e estudantes.

6. Microsoft Teams (MS Teams).

A avaliación desta materia farase mediante avaliación continua e un exame final. Todas as actividades docentes presenciales (seminarios, tutorías) serán evaluadas.

É obligatoria a asistencia ás clases interactivas (seminarios e tutorías). As ausencias deberán ser xustificadas.

Cabo sinalar que a asignatura consta de dous bloques temáticos diferenciados (análises estrutural en química orgánica e análise estrutural en química inorgánica) e que ambos se evaluarán seguindo os criterios que se especifican a continuación. O peso da cualificación de cada bloque será proporcional ao número de horas/créditos dedicados a cada un deles na asignatura (57% QO; 43% QI).

O exame final ten un peso do 70% na cualificación. Para aprobar a asignatura, debe obterse polo menos unha cualificación de 4 sobre 10 en cada bloque (QO e QI) do exame final. Só neste suposto farase media entre os dous bloques e a avaliación continua.

A avaliación continua ten un peso do 30% na cualificación.
No bloque temático correspondente á análise estrutural en química orgánica, a avaliación continua basearase no seguimiento do traballo persoal do alumno nas clases interactivas mediante a realización de pequenos controis escritos que se realizarán de forma presencial ao longo das clases interactivas.

No bloque temático correspondente á análise estrutural en química inorgánica, a avaliación continua comprenderá a asistencia e participación en seminarios e tutorías (10%) e de pequenos controis escritos que se realizarán de forma presencial ao longo das clases interactivas (20%).

Superadas as notas de corte do exame final, a cualificación final de cada bloque será o valor maior entre dúas alternativas:
(a) media ponderada entre o exame e a avaliación continua;
(b) nota do exame.
O cálculo realizarase coa fórmula seguinte:

Nota final = máximo (0.3 x N 1 + 0.7 x N2, N2)
N1= nota numérica correspondente á avaliación continua (escala 0-10).
N2= nota numérica correspondente ao exame final (escala 0-10).

Estas normas relativas á avaliación son de aplicación tanto para alumnos de primeira matrícula como para alumnos repetidores, e tanto para a oportunidade ordinaria como para a oportunidade extraordinaria.
A avaliación do alumno na segunda oportunidade (recuperación) réxese polos mesmos criterios dos indicados para a oportunidade ordinaria.

Faise constar que para os casos de realización fraudulenta de exercicios ou probas será de aplicación o recolleito na Normativa de avaliación do rendemento académico dous estudantes e de revisión de cualificacións.

Horas presenciais:

Clases expositivas: 14 horas
Seminarios: 20 horas
Tutorías: 2 hora

Horas presenciais totales: 36

Horas non presenciais de estudo da parte teórica: 25

Horas non presenciais de resolución de problemas: 51,5

Horas non presenciais totales: 76,5

Horas de avaliación: 5

Total volume de traballo: 112,5

Para aproveitar con éxito esta asignatura son necesarios certos coñecementos previos de química, vistos en cursos anteriores. Polo tanto, é recomendable ter cursado con anterioridade as seguintes asignaturas: Química Física II, Química Inorgánica I e II, e Química Orgánica I e II.

Esta asignatura é eminentemente práctica, xa que se basea na resolución de problemas máis que na memorización e repetición de contidos. Dado que estas habilidades intelectuais esixen un tempo de práctica, é moi aconsejable que os alumnos leven a asignatura ao día e realicen sen atraso os exercicios que se irán propoñendo escalonadamente.

Aconséllase que o alumnado utilice a bibliografía recomendada. O profesorado aconsellará sobre que seccións de cada libro serán máis adecuadas para cada tema.

En caso de atopar dificultades, os alumnos poderán resolver as súas dúbidas tanto nas clases como nas tutorías.